[By:Sayona] #23- Plan ucieczki

Następnego dnia, Kirugami wstał wcześniej szukając drogi ucieczki. Chciał zrobić wszystko by nic nie stało się Ravenis. Zobaczył, że przyszedł jego nowy, stary znajomy, tygrys.

-Ty też poranny ptaszek?-spytał tygrys.

-Ta.. Szukam jakiejś drogi ucieczki-odpowiedział Kiru.

-Jest taka jedna...-rzekł tygrys i zaprowadził go do klapy, gdzie jest tunel dzięki któremu można wyjść na drugą stronę rezerwatu.

-To czemu tędy nie wyszliście?-spytał Kiru.

-Bo jest pod napięciem... trzeba by było wyłączyć zasilanie-odpowiedział tygrys.

-A... nie można go wyłączyć bo...?-spytał Kiru

-Bo wyłączenie zasilania jest w sali nadzorczej-odpowiedział tygrys-A tak w ogóle ty od kiedy ją znasz?-spytał tygrys.

-Od prawie roku...-odpowiedział Kiru nieco zasmucony.

-A.. co cię gryzie?-spytał tygrys.

-Bo... nie lubi jak ktoś chce jej pomóc... nawet kiedy ja jej pomagam prosi żebym tego nie robi, że nie potrzebuję pomocy... to mnie dobija..-rzekł Kiru.

-Dobija cię to, że nie chce być rozpieszczana?-spytał tygrys.

-Mhm... nie wiem co zrobić by dała sobie pomóc...-powiedział smutny.

-Wiem jak to jest... zanim moja partnerka w ogóle dała sobie pomóc to trochę to zajęło, za nim ją przekonałem by dawała sobie pomóc... musiałem jej pokazać, że zależy mi na niej...-rzekł tygrys.

-Ale... jak jej pokazałeś?-spytał Kiru.

-Powiedziałem jej, że pójdę za nią nawet i na koniec świata...-rzekł tygrys. Nagle usłyszeli czyiś ziew. Kiru się odwrócił by zobaczyć kto to. Kiedy znów spojrzał w przód nie było tygrysa.

-A ty co tak wcześnie wstałeś?-Spytała Rav.

-Znalazłem przejście do wolności... lecz jest pod napięciem-odpowiedział Kiru.

-A gdzie jest sterownia?-spytała Rav.

-Nie wiem...-odpowiedział Kiru i przyszedł tygrys z planem budynku.

-Tu jest sterownia-rzekł tygrys.-można do niej wejść przez to okno nad drzwiami.

-Idealnie!-rzekł Kiru i wyprostował skrzydła.

-Chyba nie sądzisz, że uda ci się tam dojść i wyłączyć zasilanie- powiedział tygrys.

-Nie sam... obmyślimy plan ucieczki-odpowiedział Kiru.

-Dobra... zawołajcie resztę-powiedział Kiru do tygrysa. Tygrys zaryczał i przyszli wszyscy.

-Słuchajcie oto plan...-powiedział Kiru i zaczął szczegółowo pisać plan ucieczki. Wszyscy słuchali najbardziej jak mogli. Zapadła noc. Gdy zakończyli obmyślać plan Rav poszła popatrzeć na księżyc przez okno smutna. Podszedł do niej Kiru i usiadł koło niej.

-Rav... wszystko w porządku?-spytał Kiru.

-Nie... Nadal myślę nad...-nie przerwała i ścisnęła kły.

-Posłuchaj... też się boje...-odpowiedział Kiru, a Rav patrzyła na niego z niedowierzaniem.  

-Naprawdę się boisz?-spytała Rav.

-Tak... Boję się głównie o ciebie... że coś ci się stanie z mojej winy... a jeśli chodzi o młode... to mogę mieć mogę nie mieć... pamiętaj, że zawszę będę przy tobie, nawet na końcu świata-rzekł Kiru i popatrzyli na siebie.

-Dzięki Kiru...-powiedziała Rav i przytuliła się do niego. Nie wiedzieli, że to wszystko widział tygrys.

-Skoro oni mają nadzieję... to i my też...-rzekł tygrys i poszedł do jaskini. Rav i Kiru poszli spać. Rav zasnęła bardzo szybko ze zmęczenia. Lecz Kirugami nie spał. Popatrzył na księżyc. Widział w nim pyszczek Rav.

-Obiecuję Ravenis... zawszę ci pomogę... nawet za koszt swojego życia...-rzekł Kiru i poszedł do Rav. Przykrył ją skrzydłem i zasnęli.

To be continued...